‘Love yourself, doe het.’ Dat is het motto van psycholoog Daisy Veenstra. Die zin kwam terug in de derde rap die ze in 2020 maakte op TikTok. “Hoe je jezelf voelt, wat je wil bereiken, wie je bent, dat heeft uiteindelijk allemaal te maken met liefde voor jezelf. Zelfliefde is de basis, megabelangrijk.” ‘Doe het’ voegde ze eraan toe om luisteraars aan te zetten tot actie. “Het is niet makkelijk om van jezelf te houden. Kijk in de spiegel, zeg tegen jezelf dat je er mag zijn. Doe het.”

Bohemian Rhapsody

In september 2020 zocht Veenstra naar een nieuwe baan als trainer en coach na haar studie psychologie aan de Rijksuniversiteit van Groningen. “Ik heb een master in talentontwikkeling en creativiteit, dus wilde ik in mijn sollicitatie laten zien dat ik creatief ben.” Ze zong haar sollicitatie in op de melodie van Bohemian Rhapsody van Queen. “Dat kent iedereen.” Op LinkedIn ging haar sollicitatie viral en kreeg ze heel veel positieve reacties.

Tegelijkertijd ergerde ze zich aan de beelden op social media waarbij vooral dansende vrouwen met weinig kleding, veel likes krijgen. “Een verkeerd voorbeeld, want met name meisjes ervaren daardoor dat je blijkbaar bloot en sexy moet zijn om leuk gevonden te worden.” Met een rap daarover wil ze laten zien dat ook door je te richten op de inhoud, je likes kunt krijgen. Haar vriend Mike moedigt haar aan de rap te posten op TikTok. “Zelf was ik sceptisch want ik associeerde TikTok vooral met kinderen die een dansje doen.” Mike zat zelf al wel op TikTok. “Hij was toen 31. Dus dacht ik: ‘dan kan ik het ook wel doen’.”

Tweehonderd dm’s

Haar raps en liedjes over eenzaamheid tijdens corona, hoe ze de borstkanker van haar moeder ervoer als puber en ook over depressie en suïcide, leveren enorm veel reacties op. “Ik schrijf over mijn eigen ervaring en ik kruip in de huid van jongeren om zo woorden te geven aan hun gevoel.” Dat werkt, uit de tientallen reacties blijkt dat jongeren zich massaal herkennen in de teksten. Ook krijgt ze talloze berichten. “Ik werkte mee aan een campagne over suïcide preventie. Toen mijn rap online stond, kreeg ik de eerste dag tweehonderd dm’s (direct messages, privéberichtjes) binnen van jongeren die zich herkenden in de tekst.”

“Ik voelde me gigantisch overspoeld. Ik heb psychologie gestudeerd, maar ben geen klinisch psycholoog. Juist ook omdat dit soort berichten mij heel erg raakt.” Dagenlang is ze bezig om iedereen een persoonlijke reactie te sturen waarin ze jongeren doorverwijst naar het Suïcide Preventie Centrum en bij urgentie naar 113 (het telefoonnummer voor zelfmoordpreventie). Uiteindelijk besluit ze om de DM-functie (waarin berichten van kijkers naar haar doorgestuurd worden) te sluiten. “Nadat ik dat had gedaan, zat ik opgelucht en emotioneel op de bank. Ik wilde bereikbaar zijn voor jongeren, voelde me verantwoordelijk, maar dit ging ten koste van mijzelf.”

‘Ik ben niet raar’

Met haar raps en liedjes wil Veenstra moeilijke onderwerpen bespreekbaar maken. “Door erover te zingen geef ik woorden aan iets lastigs. Het verlaagt de drempel voor jongeren om over bepaalde gevoelens of problemen te spreken met een vriend of vriendin, of om hulp te zoeken.” En het laat luisteraars weten dat ze niet de enige zijn die met eenzaamheid of depressies worstelen. “Daardoor denken jongeren: ‘Ik ben niet raar. En ik geef ze een tip of laat weten wat mij goed helpt.”

Jongeren kijken per dag 6 tot 7 uur naar een scherm. Veenstra wil een rolmodel voor hen zijn. “Jongeren consumeren enorm veel content. Dan is het belangrijk dat ze verschillende mensen zien.” Niet alleen de perfecte beelden die influencers op social media tonen, maar ook puistjes en zingen over gepest worden. “Ik probeer daarom mijn bijdrages zo echt mogelijk te houden. Ik weet wat het effect is als je alleen maar perfecte mensen ziet terwijl je het idee hebt dat je zelf allesbehalve perfect bent. Dan wil je dat ook en als je vervolgens in de spiegel kijkt, valt het tegen.”

‘Ik hou van mij’

Daar zit ook een groot taboe bij jongeren, denkt ze. “Jezelf mooi vinden zoals je bent. Toen ik jong was, liet mijn moeder mij ‘Ik hou van mij’ van cabaretier Harrie Jekkers horen om dat door te laten dringen in mijn puberbrein. Ook met mijn teksten probeer ik dat taboe te doorbreken.” Daarom schreef ze het nummer ‘Wat als ik zeg’. Begin dit jaar kreeg Veenstra de Reuringprijs (een persprijs voor positieve reuring). De jury was lovend over het feit dat ze kwetsbare jongeren in 2021 wist te bereiken in een tijd dat ze vooral opgesloten zaten in hun kamer.

Negatieve reacties zijn er ook, al krijgt ze zelden echte haatreacties. “Vaker zijn het oppervlakkige opmerkingen zoals: ‘je kan niet rappen’, of ‘ik hoor je ademhaling’. Tsja, ik ben ook maar een psycholoog met een microfoon. ‘Doe het dan zelf’, denk ik dan.” In januari maakte ze een rap over een van de negatieve reacties. ‘Die reactie doet me denken dat je niet chill in je vel zit’, rapte ze op het bericht waarin iemand schreef: ‘ga koken en wassen thuis joh’.

Cyberpesten

“In het begin was ik bij dit soort reacties uit het veld geslagen. Maar mijn vriend zei; ‘die man heeft wél gekeken naar je video. Hij heeft de moeite genomen om vervolgens een – hele negatieve- reactie te typen. Wat zegt dat over hemzelf? Als je goed in je vel zit, doe je zoiets niet.” De rap is ook een voorbeeld voor haar volgers. “Jongeren zijn allemaal online zichtbaar en zullen allemaal met cyberpesten te maken krijgen. Zo kun je daar ook mee omgaan.”

Een paar keer per maand post Veenstra een rap of liedje. Soms vaker, soms een tijdje niet. “Er moet geen druk op staan, dan komt het meestal vanzelf.” Deze week schreef ze een rap over ouder worden. “Toen ik 21 jaar was dacht ik dat ik als ik 26 zou zijn, wel zou weten hoe het zat. Nu ben ik 26 en realiseer ik me dat iedereen soms ook maar gewoon wat doet.” Daarnaast schreef ze een liedje over het najagen van je dromen. Zelf wil Veenstra muziek blijven maken. “Dat vind ik een fijne en toegankelijke manier om mensen te bereiken en iets uit te leggen.” 

Door: Nationale Onderwijsgids / Marjolein Kooyman
Afbeelding: Mike Meijer